Het Amerikaanse echtpaar Ralph en Edith Norton was tijdens de Eerste Wereldoorlog in de straten van Londen in contact gekomen met Belgische soldaten die daar met verlof waren. Door middel van woord en daad brachten ze de soldaten in contact met het Evangelie. Al snel werd er ook gecorrespondeerd met geïnterneerde Belgen in Nederland en krijgsgevangen Belgen in Duitsland. Tegen het einde van de oorlog hadden de Nortons 8 secretaresses in dienst die met een kleine twintigduizend soldaten correspondeerden. Tientallen van deze soldaten vroegen of het Amerikaanse echtpaar na afloop van de oorlog het Evangelie ook wilde vertellen aan hun familie en vrienden. De Nortons gaven gehoor aan deze oproep, al hadden ze begin 1919 nog geen vastomlijnd plan. De eerste maanden van 1919 werd zowel geëvangeliseerd als materiële hulp verleend. Na een half jaar werden de eerste eigen samenkomsten georganiseerd en al snel ontstonden verspreid over heel België lokale kerken onder leiding van medewerkers van de Belgische Evangelische Zending (BEZ). De oudste kerken in Vlaanderen zijn Antwerpen (1919), Brugge (1920) en Oostrozebeke (1921). Vanaf 1928 nam men initiatieven om te komen tot een gezamenlijke gedragslijn voor alle BEZ-posten, zoals die kerken toen werden genoemd.

Op 3 maart 1962 werden de eerste acht gestichte gemeenten zelfstandig en vormden de Bond van Vrije Evangelische Gemeenten (VEG). De Koude Oorlog was daarbij een belangrijke factor. De Amerikaanse Bestuursraad van de BEZ in Philadelphia was van mening dat een communistische overheersing van België niet ondenkbaar was en dat dan – net als tijdens WO2 – de BEZ-kerken geen financiële steun uit de Verenigde Staten meer konden krijgen. In 1981, na bijna 20 jaar, is het aantal aangesloten kerken gegroeid van acht naar zesentwintig.

In 1980 werd het Evangelisch Nieuws Bulletin uitgebracht, dat later werd omgedoopt tot Evangelisch Nieuws Blad en sinds 2014 tot ‘VErbindinG’. Door middel van deze periodiek bleven de Vlaamse gemeenten onderling op de hoogte van wat er in de aangesloten kerken gebeurde. Voor de leiders kwam er de Leidersconferentie, verscheen er een gebedsfolder en werd de regionale werking nieuw leven ingeblazen.

Ook werd de zogenaamde VEG Familiedag opnieuw georganiseerd. Deze werd - met een onderbreking door de Tweede Wereldoorlog - al sinds 1928 rond 1 november in Gent georganiseerd voor de Vlaamse evangelische christenen.

In 1994 werd de VEG gesplitst in een Franstalige en een Vlaamse denominatie. Al langere tijd bleken de Franstalige kerken een andere invulling te willen geven aan de landelijke koepel dan de Vlaamse kerken. Uiteindelijk werd besloten tot de federalisering van de denominatie. In alle vriendschap werd dit voorstel aanvaard.

Meer over onze visie